BigBit Classic

Zapraszamy na BigBit Classic, czyli festiwal polskiej muzyki z lat 60. i 70. ubiegłego wieku, muzyczną podróż do początków polskiego rock'n'rolla. Wystąpią: Bernard Dornowski z zespołem (wokalista, gitarzysta i współzałożyciel Czerwonych Gitar), zespół Skaldowie w oryginalnym składzie, a gwiazdą wieczoru będzie Anna Rusowicz, która kontynuuje muzyczne tradycje mamy Ady Rusowicz występującej m.in. w zespole Niebiesko-Czarni i autorskim repertuarem nawiązuje do czasów hippisowskich.

Anna Rusowicz - jedna z najbardziej charyzmatycznych wokalistek na krajowej scenie muzycznej. Śpiewem, ale też brzmieniem swojego zespołu nawiązuje do najlepszych tradycji polskiego i światowego rocka. Anna na początku upodobała sobie polski bigbit, z czasem poszerzyła swój repertuar o psychodeliczny blues-rock. Debiutowała solowo albumem "Mój Big-Bit" (2011), który zdobył 4 Fryderyki (nagrody polskiego przemysłu muzycznego) oraz Superjedynkę (telewizyjny plebiscyt muzyczny). Na kolejnych płytach: "Genesis" (2013), "Retronarodzenie" (2016) i "Przebudzenie" (2019) postawiła na ostrzejsze brzmienie, ale wciąż osadzone w stylistyce lat 60. i 70. XX wieku. Jej interpretacja utworu "W co mam wierzyć" z repertuaru Miry Kubasińskiej jako motywu przewodniego do filmu "Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej" była wielkim przebojem w 2017 roku. Gościnnie śpiewała m.in. w utworach L.U.C.-a, Kielicha (gitarzysty Lady Pank), Projektu Warszawiak, a także na płycie "Panny Wyklęte". Jesienią 2023 roku spodziewany jest kolejny studyjny album artystki.

Skaldowie to bez wątpienia fenomen w historii polskiej muzyki rozrywkowej; jedna z najbardziej oryginalnych i jednocześnie popularnych grup, jaka kiedykolwiek powstała w Polsce. Zespół - legenda, który w blisko 55 letniej działalności przedstawił tak bogaty i różnorodny repertuar, że zaszufladkowanie go w jednym gatunku muzycznym jest niemożliwe. W ich twórczości odnajdujemy nie tylko różne odmiany beatu, popu, ale także niezwykle popularnego w latach 70 tych rocka progresywnego, a nawet jazz-rocka. Andrzej Zieliński - główny kompozytor i lider zespołu - w swoich kompozycjach kreatywnie wykorzystuje i przetwarza nie tylko wyżej wspomniane gatunki, ale często wzbogaca je o elementy muzyki góralskiej i klasycznej. Nadał w ten sposób swojej twórczości oryginalny i niepowtarzalny charakter, który sprawił, że mimo upływu lat utwory Skaldów nadal brzmią świeżo i porywająco. Grupa wydała kilkanaście albumów i od lat koncertuje w niezmienionym składzie.

Andrzej Zieliński - wokal, instrumenty klawiszowe, kompozytor
Jacek Zieliński - skrzypce, trąbka, wokal
Konrad Ratyński - gitara basowa, wokal
Jerzy Tarsiński - gitara
Jan Budziaszek - perkusja
Grzegorz Górkiewicz - instrumenty klawiszowe

Bernard Dornowski - kto nie zna takich przebojów jak choćby: ,,Nie zadzieraj nosa'', ,,Takie ładne oczy'', ,,Anna Maria'', czy ,,Biały krzyż'', które wylansował legendarny zespół Czerwone Gitary?Jednym z jego współzałożycieli i wieloletnim członkiem był gitarzysta i wokalista Bernard Dornowski, który dziś wraz ze swoim zespołem wykonuje wszystkie największe przeboje Czerwonych Gitar. Koncert Bernarda Dornowskiego to moc największych, złotych przebojów sprzed lat, które wykonywane są na żywo i w oryginalnych "czerwonogitarowych" aranżacjach instrumentalnych i wokalnych. W trakcie koncertu nie może również zabraknąć różnego rodzaju ciekawostek i anegdot związanych z legendą polskiego rock'n'rolla. Każdy występ obecnego zespołu Bernarda Dornowskiego spotyka się z doskonałym odbiorem zarówno młodszej, jak i starszej publiczności i z reguły kończy się owacją "na stojąco" oraz wieloma bisami.

Bernard Dornowski - śpiew
Bogusław Olszonowicz - gitara/śpiew
Marek Górski - gitara/śpiew
Tomasz Przyborowicz - gitara basowa/śpiew
Paweł Szewczyk - perkusja

Bigbit, big-beat."mocne uderzenie" - funkcjonujące w Polsce i sąsiednich krajach określenie rock and rolla i pokrewnych gatunków muzycznych. Nazwę big-beat, zastępującą nieakceptowaną przez antyzachodnie władze nazwę rock and roll, po raz pierwszy zastosowano w Polsce. Z krajów bloku wschodniego, muzyka rockandrollowa zyskała pewną akceptację władz komunistycznych najwcześniej właśnie w Polsce - już na początku lat 60. XX wieku. W Czechosłowacji, na Węgrzech i w samym Związku Radzieckim nastąpiło to w połowie lub pod koniec tej dekady. Nazwa big-beat, wbrew intencji jej twórcy, szybko przestała określać wyłącznie muzykę rockandrollową, rozszerzając zakres również na luźno związaną z rockiem muzykę rozrywkową, zwłaszcza charakteryzującą się wyeksponowanym rytmem i prostotą melodyczną oraz harmoniczną, np. twist, madison czy rhythm and blues. Bigbit bywa utożsamiany z gatunkiem muzycznym beat, czyli nurtem pop-rocka, który w latach 60. XX wieku był u szczytu popularności i miał wpływ na wschodnioeuropejski bigbit.