Jutro wrócimy do domu

Główną bohaterką "Jutro wrócimy do domu" jest dziewczynka, niewinne dziecko. Jej supermocą w walce z rzeczywistością są fantazja i zdolność do odnajdowania w sobie radości i uśmiechu, niezależnie od tego jak trudne zdarzenia stają na jej drodze. Dziewczynka jest rozbrajająco naiwna. Pewnego dnia budzi się w świecie, którego nie rozumie, ale na swój sposób czuje, że nie jest on bezpieczny i dobry. Nie jest w domu. Kiedy zaczyna pojmować sytuację, na jej drodze pojawia się nieznajomy mężczyzna - człowiek spokojny, opanowany, wokół którego powstaje przestrzeń wypełniona zaskakującą, jak na sytuację, pewnością siebie. W trudnych czasach mężczyzna zdaje się nie tracić głowy: sprawia wrażenie że wie, co należy robić. Dziś trudno o bardziej aktualną sztukę teatralną. Wybuch wojny w Ukrainie sprawił, że historia opowiedziana w "Jutro wrócimy do domu" uległa modyfikacji - rzeczywistość nadała jej nowy wymiar i pogłębiła znaczenie. W efekcie powstaje projekt, będący hołdem dla wszystkich dzieci (bez względu na wyznanie, kolor skóry i miejsce urodzenia), którym wojna odebrała ich największy skarb: Dzieciństwo. Bezlitośnie zabrała im cenny dar: czas, w którym dzieją się rzeczy magiczne, w którym małemu człowiekowi fizyka i ekonomia nie pętają nóg, w którym wiara w dobro i w drugiego człowieka jest sprawą fundamentalną.